пярэбірак

пярэбірак, -рка м. абл.

Пласт сена, который можно поднять граблями, вилами.

Ён (фурманшчык) абцёр яго (каня) саломай, накрыў халатам, знятым з сябе, добра даў яму сена: на хаду скубянуў пярэбірак сена з чужых саней і падкінуў свайму каню. Чорны. Вера хапае пярэбірак на коўзкія вілы, а ён рассыпаецца і падае пад ногі. Грахоўскі. І бацька навучаў мяне тады, што не трэба спяшацца, трэба акуратненька браць граблямі сабе пад ногі той пярэбірак, што падасць ён віламі, і ўжо толькі тады хадзіць па ім, таптаць. Сачанка.